Neredeyse asirlarca suren savaslardan yorgun dusen Kuzey Kafkasya Halklari ruhen ve bedenen binbir savasa denk dusecek bir de surgun yasadi maalesef.
Kimileri aktarabildi o anki acilarini,duygularini,yasadiklarini kimisi yuregine gomdu.
Kimisi daha yolun baslangicinda koptu hayattan,kimisi vapurlarda,kimisi topraga bastigi anda, ama o yola cikanlarin yarisindan cogu diaspora yollarinda kaldi.
Yillarca,bizler bu surgunun bile bilincinde olmadan,sormadan sorgulamadan yasadik.
Baska dramlara agladik,baska halklarin bagimsizligi icin savastik cunku bize bu ogretildi.Bize girdigimiz toplumlarda uyum saglamak ogretildi.Bize 'Vatan kaybetmenin' ne oldugunu anlatmadilar ama bize insanlari vatansiz birakmamak gerektigini ogrettiler.
O yuzden hep kraldan cok kralci olduk belki.
O yuzden 21 Mayislari unuttuk yillarca.
21 Mayis'i anmak,her Kafkasyalinin en kutsal gorevidir.
Cunku o gun ,bizim Atalarimizin ,neslimizin,soyumuzun tuketilmeye basladigi ,Kuzey Kafkasyalilik bilincinin yitirilmeye basladigi tarihtir.
Halklar ,sadece tarihiyle ogunmekle,onun buyuklugune siginmakla var olamaz.Varolabilmenin kosulu ' Bagimsiz Devlet' olabilmekle mumkundur.Kuzey Kafkasya Halklari bugun kendi topraklarinda bile tuketilmistir.Yokolus arefesindedir.
Diasporalarda yapilabilecek tek sey,her Kuzey Kafkasyalinin yokolmamak adina savasim vermesidir.
Bu da ancak birlesmekle mumkundur.
Diaspora yollarinda yitirdiklerimize karsi hic degilse bu borcumuzu odememiz adina.
Cerkes utancimla.